Historia parafii – nie długa, nie krótka, lecz w sam raz…

 

Sługa Boży Bp Wilhelm Plu­ta zainicjował prace zmierzające do powołania do życia parafii pw. NMP Królowej Polski na Osiedlu Staszica w Go­rzowie Wlkp. Decyzja o budowie nowego ośrodka duszpasterskiego w planowanej parafii zapadła w 1978 roku. Miał on uczcić wybór na stolicę Piotrową Kard. Karola Wojtyły, oraz jego pierwszej wi­zyty w Polsce jako papieża Jana Pawła II w 1979 roku.

Kuria Biskupia w Gorzowie Wl­kp. i Parafia Katedralna napisały 18 grudnia 1978 roku do władz wojewódzkich w Gorzo­wie Wlkp. podanie o zezwolenie na budowę ośrodka duszpasterskiego na Osiedlu Staszica. Władze komunistyczne 30 maja 1979 roku wyraziły zgodę na jego budowę, niestety aby pomniejszyć wielkość i znaczenie przyszłej katedry, wyznaczyły teren w niecce, zalewanej wodą spływającą z okolicznych wzniesień. Otrzymana posesja znajdowała się przy ul. Żeromskiego 22, gdzie wcześniej mieściło się państwowe ogrodnictwo.

Plany budowy zwierały powstanie w tym miejscu największego kompleks sakralnego w Polsce. Obok wybudowanej ka­tedry planowano powstanie jeszcze kilka innych obiektów o różnej charakterystyce m.in.: dom Biskupi, nową kurię biskupią, dom parafialny mieszczący zespół mieszkalny księży, klasztor dla sióstr zakonnych, zespół katechetyczny, kaplicę domową, biura parafialne, kuchnię i jadalnię dla duchowieństwa oraz kotłownię. Obok katedry miała powstać kaplica Najśw. Maryi Panny z podziemną sa­lą audytoryjno-widowiskową.

Prace ziemne rozpoczęto w 1981 roku., a 9 września 1984 r. dekretem Ordynariusza gorzowskiego została ery­gowana nowa parafia przy kościele pw. NMP Królowej Polski w Gorzowie Wlkp. na Osiedlu Staszica. Powstała ona z podziału parafii katedralnej. Proboszczem nowej parafii mianowany został ks. Ka­zimierz Helon.

Według sprawozdania z pierwszej wizytacji Bp. Pawła Sochy, która odbyła się w dniach 26-28 października 1984 roku, parafię tę zamieszkiwało 25 tys. ludzi. Parafia miała: 6 tysięcy rodzin, 4700 dzieci katechizowanych i około 400 dzieci, które nie chodziły na lekcje religii. W parafii rozpoczęły działalność zespoły-grupy: Odnowa w Duchu Św., rodzice ministrantów, Żywy Różaniec, Ruch Światło-Życie (oaza rodzin, oaza młodzieżo­wa, oaza Dzieci Bożych), krąg maryjny, grupa charytatywna, Klub Inteligencji Katolickiej, 3 zespoły instrumentalno–wokalne, 4 schole. Od 12 do 14 października 1984 roku odbyła się pierwsza pielgrzymka parafian na Ja­sną Górę. Pierwsze rekolekcje adwentowe w dniach 9-13 grudnia 1984 roku w parafii poprowadził przyszły twórca Sanktuarium św. Weroniki Giuliani ks. Roman Harmaciń­ski. Dużym powodzeniem cieszyły się nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego. Pierw­sze odbyło się 14 września 1984 roku, przy obecności Sióstr ze Zgromadze­nia Miłosiernego Pana Jezusa. Szczególną troską parafia obejmowała ludzi pracy i prześladowanych działaczy „Soli­darności”.

2 marca 1986 roku przyjęto prośbę pracowników „Silwany” dotyczącą od­prawienia nabożeństwa wynagradzającego za bezbożny akt usunięcia trzech krzyży z ich zakładu. Usunięte krzyże 23 marca 1986 roku podczas nabożeństwa umieszczono w świą­tyni pw. NMP Królowej Polski. W siódmą rocznicę podpisania Porozumień Gdańskich 31 sierpnia 1987 roku odbyła się Msza św. na placu kościelnym w intencji duszpasterstwa świata pracy. Wmurowano wów­czas w ścianę kościoła tablicę upamiętniającą to wydarzenie oraz ustawiona Biały Krzyż. Krzyż ten był świadkiem radosnych i dramatycznych wydarzeń w życiu Gorzowskiej „Solidarności”. Przeniesiony został do kościoła NMP Królowej Polski w lipcu 1987 roku m.in. przez pierwszego Przewodniczącego NSZZ „Solidarność” Regionu Gorzowskiego Edwarda Bo­rowskiego, który zmarł 8 sierpnia 1987 roku. Jego pogrzeb miał charakter uroczystości patriotyczno-religijnej. Zgromadził w kościele NMP Królowej Polski kilka ty­sięcy osób. Msze św. w intencji Ojczyzny odprawiane są do dzisiaj w każdą pierwszą niedzielę miesiąca.

Parafia Najśw. Maryi Panny Królowej Polski włączyła się w akcje społeczne: Apostolat Trzeźwości, obrona życia poczętego, apostolat chorych i duszpasterstwo charytatywne. W marcu 1987 odbył się tydzień modlitw w Obronie Nienarodzonego Życia. Powstała Krucjata Eucharystyczna oraz Dzieci Maryi Niepokalanej.

1 sierpnia 1987 nowym proboszczem został ks. Eugeniusz Jankiewicz. Odszedł po dwóch la­tach na własną prośbę.

28 sierpnia 1989 roku jego następcą został ks. Mieczysław Wykro­ta.

W 1990 r. powróciła do szkół religia. W budynku Domu Katechetycznego miało swoją pierwszą siedzibę Katolickie Li­ceum Św. Tomasza z Akwinu. W Domu Katechetycznym rozpoczął działalność Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu. Pierwszym rektorem nowo erygowanej uczelni został ks. prof. Roman Harmaciński. 28 lutego 1992 roku dla dobra duchowego studentów oraz pracowników uczelni ks. biskup Józef Michalik erygo­wał kaplicę akademicką pw. św. Tomasza z Akwinu w budynku uczelni, a 29 maja 1992 roku poświęcił lokal katolickiego pisma „Aspekty”. W niedzielę Miłosierdzia Bożego 26 kwietnia 1992 została oddana do użytku kaplica górna nad kościołem pw. Miłosierdzia Bo­żego. Kaplica ta służyła głównie studentom.

Czwartym probosz­czem parafii został 25 sierpnia 1996 roku ks. Prałat Roman Harmaciński, dotychczasowy rektor Papie­skiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu – Sekcja w Gorzowie Wlkp. Jego współpracownikami zostali: ks. Krzysztof Czekaj, ks. Bogusław Szylkin, oraz rezydent ks. kanonik Stanisław Starczyński.

Nowy proboszcz podjął zadanie przebudowy kościoła. W sierpniu 1990 roku przywieziono kamień węgielny z Bazyliki św. Piotra w Rzymie pod nową świątynię. Dotychczasowy kościół był małym obiektem sakralnym, nieprzystosowanym do obsługi ludności parafii, liczącej około 25 000 mieszkańców. 24 listopada 1996 przystąpiono do prac modernizacyjnych w kościele. Rozpoczęto wy­cinanie otworów w żelbetonowych ścianach, aby  zwiększyć wentylację w kościele oraz aby urządzić kaplicę św. Weroniki Giuliani. Podczas tych prac powiększono powierzchnię chóru.

W czwartą Niedzielę Wielkiego Postu, 9 marca 1997 roku, rozpoczął się oficjalnie kult Świętej Weroniki Giuliani, który zainicjował Biskup Adam Dyczkowski instalując relikwie w parafii i w diecezji zielonogór­sko-gorzowskiej. Relikwie świętej Weroniki Giuliani otrzymał, w styczniu 1997 roku ks. Roman Harmaciński od ks. Andrzeja Szewciwa, który posiadał je od lat 80-tych a pochodziły one od sióstr franciszkanek z włoskiego sanktuarium w Citta di Castello.

W parafii NMP Królowej Polski, w tym czasie, działają następujące grupy i wspólnoty modlitewne i apostolskie: Żywy Różaniec Niewiast – 15 róż, Mężczyzn – 5 róż i oraz Różaniec Cho­rych, Grupa charytatywna, Neokatechumenat (3 wspólnoty), Odnowa w Duchu Świętym, Ruch Światło-Życie: Oaza Rodzin, Młodzieży i Dzieci Bożych. Służba Liturgiczna Ołtarza, Grupa Pielgrzymkowa biało-niebieska, jed­na z grup Pielgrzymki Gorzowskiej, Przyjaciele Paradyża, Rycerstwo Nie­pokalanej, Schole –  dziecięca i młodzieżowa, Bractwo Męki Pańskiej, Ducho­wa Adopcja Dziecka Poczętego,  Świetlica „Barka”, Parafialny Zespół „Caritas”.

Od 1996 roku wychodzi parafialna gazeta „Płomień”. W maju 1997 roku rozpoczęto budowę dzwonnicy nad tzw. górnym kościołem, którą ukończono w sierpniu 1997 roku. Pracami przy tej akcji kierowali inżynierowie z Gorzowa Wlkp.: Marek Kryszczuk, Marek Gorywoda i Cezary Symonowicz (parafianin).

We wrześniu 1997 roku przeprowadzono generalną modernizację wnętrza kościoła dolnego. Podjęto prace nad planami rozbudowy kościoła. 13 maja 1998 roku rozpoczęto wykopy pod fundamenty nawy głównej kościoła, do której przyle­ga kaplica chrzcielna, kaplica św. Weroniki, zakrystia dla kapłanów, zakrystia dla mini­strantów, zakrystia dla Bractwa Męki Pańskiej. W ciągu dwóch lat została prak­tycznie zrealizowana nowa bryła kościoła, z wystrojem wnętrza, oraz ukształtowaniem i zagospodarowaniem całego terenu przykościelnego.

1 października 2000 rok nastąpiła konsekracja kościoła parafialnego pw. NMP Kró­lowej Polski i poświęcenie kaplicy Sybiraków. Dokonał jej Bp Adam Dyczkowski. Rozbu­dowany kościół ma 70 m długości i może pomieścić w ponad 700 osób ławkach i ponad 800 osób stojących.

W czerwcu 1997 roku miały miejsce dwa ważne wydarzenia w życiu parafii. 3 czerwca 1997 roku powitano figurę Matki Bożej Fatimskiej poświęconą przez ojca św. Jana Pawła II, która trafiła do specjalnie przygotowanej kaplicy. Natomiast 13 czerwca 1997 rok odbyła się pierwsza uroczysta procesja ku czci MB Fatimskiej. Przeszła ona ulicami parafii. Procesje fatimskie weszły na stałe w kalendarz życia liturgicznego parafii.

Od dnia 13 września 1998 roku weszła na stałe także praktyka organizowania Triduum ku czci świętej Weroniki.

Troska o chorych w parafii wyraża się uroczystymi nabożeństwami z okazji Światowego Dnia Chorych ustanowionego przez Jana Pawła II, który obchodzony jest 11 lutego. Udziela się sakramentu chorych i specjalnego błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem. W każdą ostatnią sobotę miesiąca celebrowana jest także Msza św. w intencji chorych.

Od jesieni 2007 roku działa na terenie parafii świetlica środowiskowa dla dzieci „Barka”. Dzieci mogą tu korzystać z pomocy przy odrabianiu lekcji oraz z posiłków i wspólnych zabaw. W okresie letnim organizuje się tu półkolonie dla najbiedniejszych dzieci.

Od lutego 2002 do 2007 roku działał w parafii Komitet Pomocy Rodzinom Bezrobotnych, a przy chrzcielnicy w kościele postawiono skarbonkę z napisem ofiara dla bezrobotnych oraz skarbonkę z napisem bank informacji dla bezrobotnych. Do tej skarbonki były składane zgło­szenia o bezrobotnych lub oferty zatrudnienia. Do akcji włączyło się także Radio Plus i ga­zeta parafialna „Płomień”. Z okazji Świąt Bożego Narodzenia i Wielkiej Nocy organizuje się zbiórki pieniężne i paczki żywnościowe dla potrzebujących. Akcje te prowadzi się także w ramach dzieła zapoczątkowanego przez ks. biskupa Edwarda Dajczaka „Rodzina Rodzinie”.

Wielkim sukcesem okazało się wprowadzenie w parafii od 2002 roku modlitwy brewia­rzowej dla świeckich, w tym celu parafia zakupiła ponad 450 brewiarzy.

25 stycznia 2001 roku nastąpił podział parafii NMP Królowej Polski. Została erygowana nowa parafia pw. Najświętszego Zbawiciela, której proboszczem został, mia­nowany z dniem 1 lutego 2001 roku ks. Andrzej Tomys.

W grudniu 2001 roku w budynku parafii otwarto nową siedzibę Radia Plus.

Na początku roku 2003 roku podjęto decyzję o przeniesieniu do Zielonej Góry Papie­skiego Wydziału Teologicznego.

W lipcu 2003 roku rozpoczęto remont tzw. łącznika, który łączył uczelnię z Domem Jana Pawła II. W budynku tym urządzono mieszkania dla studen­tów.

We wrześniu 2003 roku otwarto kawiarnię studencką „Barka”. 

Z dniem 1 września 2007 r. nowym proboszczem parafii został ks. Roman Litwińczuk. Dotychczasowy proboszcz, ks. Prof. Roman Harmaciński, poprosił o zmianę ze względu na stan zdrowia.

1 sierpnia 2011 roku nowym proboszczem zostaje ks. Grzegorz Polowczyk, który piastuje ten urząd do roku 2022.

Obecnie proboszczem parafii i kustoszem sanktuarium św. Weroniki Giuliani jest, od 1 sierpnia 2022 roku, ks. dr Tomasz Sałatka.

Grupy i działa parafialne oraz te związane z sanktuarium są kontynuowane tak, aby dzieło tworzenia wspólnoty żywego kościoła wzrastało na chwałę Bożą i pożytkowi doczesnemu oraz wiecznemu wszystkich ludzi.